Δημόσια υγεία και πράσινα άλογα!

Η μητέρα μου πρέπει να κάνει εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.

Ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην καρδιά της όταν ήταν μικρή από λάθος γιατρού.

Το ανακάλυψε όταν έβγαζε τα χαρτιά του γάμου της.

Γέννησε τον αδερφό μου, και μετά κι εμένα (παρόλες τις αντιρρήσεις των γιατρών για την δική μου ύπαρξη, δεδομένου ότι ήταν βέβαιοι για τον θάνατο το δικό της ή το δικό μου στη γέννα). Παρόλα αυτά εκείνη δεν το έβαλε κάτω.

Έκανε την πρώτη εγχείρηση όταν ήμουν ενός έτους. Διάνοιξη βαλβίδας. Πήγαν όλα καλά.

Ακολούθησαν δύο βαλβιδοπλαστικές (κάτι σαν μπαλονάκι) η μία επιτυχής και η άλλη όχι.

Με μισή καρδιά μου μεγαλώνει τα παιδιά μου, με κουράγια μεγαλύτερα κι από τα δικά μου κι ας με περνάει εικοσιπέντε χρόνια.

Έφτασε όμως η στιγμή που η εγχείρηση δεν παίρνει άλλη αναβολή.

Πήγαμε στο Ωνάσειο. Μας είπαν να κάνει στεφανιογράφημα και να επιστρέψουμε για να ορίσουμε ραντεβού μέσα σε δύο μήνες να χειρουργηθεί.

Κάναμε το στεφανιογράφημα όλα καλά από τις αρτηρίες ευτυχώς!

Το πήγαμε λοιπόν στο γιατρό μέσα Δεκεμβρίου και περιμέναμε να μας πουν πότε μέσα στο Φεβρουάριο θα χειρουργηθεί.

Και ήρθε η απάντηση: με το ταμείο μας λοιπόν που δικαιολογεί τετράκλινο δωμάτιο, η εγχείρηση μπορεί να γίνει σε έξι μήνες. Αν αλλάξουμε με δίκλινο (με min 5.000 €) θα γίνει σε δύο μήνες.

Τα χάσαμε! Τώρα; Τι κάνουμε; Μας έπιασε ο εγωισμός… Τόσα χρόνια κρατήσεις, και τώρα αν δεν έχουμε τα χρήματα μπορούμε να πεθάνουμε σιγά σιγά;

Έβαλα γνωστούς μήπως κάνω τίποτα να μπει νωρίτερα με το ταμείο της… Τζίφος.

Αποφάσισα να πάρω εγώ η ίδια το γιατρό μήπως τον ρίξω στο φιλότιμο. Γιατί δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, μια υπογραφή του χειρουργού και ένας χαρακτηρισμός του περιστατικού ως «επείγον», και θα έμπαινε και αύριο η μητέρα μου (τώρα πως αδειάζουν ξαφνικά τα τετράκλινα δεν ξέρω).

Εξηγώντας του λοιπόν την κατάσταση, ότι ο γιατρός της μας είπε να μην αργήσουμε, ότι οικονομική δυνατότητα δεν υπάρχει μεγάλη για την ώρα, ότι μου είπαν να μπούμε σε έξι μήνες, κλπ… πήρα την εξής απάντηση:

– Τι σας είπαν; έξι μήνες; έκαναν λάθος! το τετράκλινο με το ταμείο σας έχει λίστα ένα χρόνο!!!

Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό…

– Δεν μπορείτε εσείς (ήρεμη εγώ), να το χαρακτηρίσετε επείγον περιστατικό και να μπει νωρίτερα;

– Το πρόγραμμα μου είναι πολύ φορτωμένο!

– Δηλαδή αν πληρώσουμε τη διαφορά με το δίκλινο πάλι δεν θα μπορείτε να τη χειρουργήσετε άμεσα;

– Όχι, με την αλλαγή θα χειρουργηθεί μέσα σε δύο μήνες

(ξεφορτώνει το πρόγραμμα μόλις πληρώνεις)

Δεν χρειαζόταν να πω κάτι άλλο.

Όπως καταλαβαίνετε, αποφασίσαμε να πληρώσουμε την διαφορά και να μην την αφήσουμε να πεθάνει.

Το αποτέλεσμα;

Μόλις ενημερώσαμε την γραμματεία, την κάλεσαν για εξετάσεις, και από μέρα σε μέρα (δηλαδή ούτε καν σε δύο μήνες), θα μπει να χειρουργηθεί!

Μετά από αυτή την εγχείρηση, τι θα νιώθω για αυτόν τον γιατρό; Ευγνωμοσύνη ή απέχθεια;

Κι ο κόσμος που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να πληρώσει τι κάνει; Αποχωρεί απλά;